ادبیات در کوهنوردی
ادبیات کوهنوردی ما را در توصیف زیبای کوهنوردی با طبیعت موجود آن همراه می سازد، و سخن ما را با کوه در دل می نشاند آشنایی با علوم کوهنوردی در ابعاد مختلف،، این پدیده را ملموس تر می نماید و آنرا به عنوان دوستی نزدیک معرفی می نماید. ادبیات کوهنوردی،، این بخش از مانیفست پدیده کوهنوردی، هم لطافت کوه را، هم خشن بودن آنرا،، هم طراوت آنرا و هم سختی و خشکی آنرا در قالبی جذاب برای ما به تصویر می کشاند. کوه ها خود جهانی هستند، جهانی در وسط جهان ما. آنها ما را به منشا هستی زمین و آن قدرت لایزالی که آنها را بوجود آورده، هدایت می کنند. میان قدرتی که کوه ها دارند و قدرت و توانایی ناچیز ما چالشی وجود دارد. زمانی که سرمای کشنده و گرمای طاقت فرسا بیرحمانه به تنهایی ما غلبه می کنند و هیچ کمک دیگری وجود ندارد ، باز این کوه ها هستند که به ما می آموزانند که با کمک طلبیدن از امکانات آنها این چالش را ازبین ببریم و ما را در پناه خود قرار می دهد. در قرار گرفتن وضعیت دشوار در کوه ها، تنها اراده قوی ما، و آگاهی ما از کوه برای تسلط دوباره زندگی می تواند ما را کمک رسان باشند. اینجاست که پیوند با کوه را برقرار نموده ایم و وقتی ازاین هیجان خارج می شویم، به خانه می رویم ،، دوباره به کوه برمی گردیم و نخستین سخن ما به کوه اینست: مابازهم اینجا هستیم. مسیر بین زندگی و توانایی محدویت ها مرزی دارد که هرکس سعی می نماید تا حدممکن خود را تا نزدیک مرزهای توانایی به جلو ببرد، بدون اینکه از آن عبور کند، در این رابطه زندگی پیچیدگی های خود را نشان می دهد،کوهنورد سعی می نماید که مرزها را درهم نوردد، ذهن و روح و جسم را در هماهنگی کامل قرار می دهد، با بالاترین هوشیاری به جلو می رود.ه لحظه های آگاهانه با کوهنورد همراه می گردند و زندگی را با شادی موجودیتش مترادف می نماید. اینجاست که کوهنورد با سادگی تمام احساس بی همتای زنده بودن را می نماید. تنها بعداز بازگشت عبور از مرز واقعیت اتصال به زندگی درک و قدردانی عمیق این پیوند پاک با کوه ارزش خود را پیدا می نماید. بسیاری از چیزهامی توانند ما را به بالا و پایین ببرند و وابسته نمایند، اما کوه ما را در این مسیر، در فراز و نشیب ها مستقل می نماید، تحمل ما را افزایش می دهد و روزشمار زندگی را با احساس زنده بودن همراه می نماید. کوه ها از دیرباز بوده اند و در این زمان های بس طولانی شریف مانده اند آنها ما را به بالاترین نقاط، جایی که تمام خطوط همگرا می شوند هدایت می کنند، شور بوجود می آورند و ذهنیت را گسترش می دهند و ما را کنجکاو می نمایند ، ما را وادار می کنند چه در پشت بلندی بعدی، ،پیچ بعدی،، دره بعدی نهفته است؟ آیا می توانیم ادامه دهیم؟ و اینگونه توسعه ی روابط ما با کوه گسترش می یابد. تاثیری که دنیای بالای کوه ها برروی ذهن و جسم ما می گذارند با آنچه که در شهر وجود دارد فرق می کند. ما در کوه افراد دیگری می شویم،، صلح و آرامش و دوستی با کوه ها برقرار می نماییم، ذهن مان متغیر می شود و اینگونه خود شناختن را به ما یاد می دهد. کوه ها از ما دعوت می کنند که به سادگی زندگی بازگردیم،، فرصت گوش دادن به خودمان را به ما می دهند تا خودرا بهتر بشناسیم. کوهنوردی یک شکل از خود بیان نمودن است و ما می گوییم ما صعود می کنیم چون اینجاییم و دلیل ساده ما برای صعود اینست که ما زنده ایم. همیشه برقرار و برفراز باشید.
صعود زمستانی به قله 3420 متر ی الوند بهمن ماه 98 در شرایط کولاک
گزارش صعود گروه همنورد کوروش به قله 3895 متری کرکس نطنز اصفهان آبانماه 98
گزارش صعودگروه همنورد کوروش به قله 3405 متری پراو بام کرمانشاه مهر ماه 98
,کوه ,ها ,نماید ,زندگی ,کوهنوردی , ,ما را ,می نماید ,کوه ها ,با کوه
درباره این سایت